HST – Czy wiesz co znaczy ten skrót?

Metoda ta jest szczególnie dedykowana dla szyb hartowanych zastosowanych w fasadach budynków i wszystkich miejscach narażonych na bezpośrednie promieniowanie słoneczne, gdzie pęknięcie i wypadnięcie szkła hartowanego z ram, może zagrozić osobom przebywającym w pobliżu lub poniżej przeszkleń.

Szkło hartowane jest produktem najwyższej jakości. Ten nowoczesny produkt uwidacznia jednak pewną słabość szkła float. Tkwi ona w malutkich cząstkach siarczku niklu (NiS), które sporadycznie mogą dostać się do masy szklanej w procesie produkcji szkła float.
Pod wpływem ogrzania szkła w procesie hartowania cząstka siarczku niklu zawarta w tafli szkła zmienia swoją objętość. Nagłe schłodzenie po nagrzaniu tafli, które powoduje jej zahartowanie sprawia, iż cząstka siarczku niklu, która potrzebuje określonej ilości czasu aby powrócić do pierwotnej objętości, nie ma takiej możliwości.
Zostaje ona „zamrożona” w tym stanie, co powoduje wytworzenie dodatkowych naprężeń w szkle. Mechanizm ten działa jak bomba z opóźnionym zapłonem.
W zamontowanej w fasadzie hartowanej tafli szklanej z wtrąceniem cząstki siarczku niklu, która zostaje nagrzana pod wpływem promieniowania słonecznego, następuję uwolnienie wzrostu objętości cząstki, co powoduje dodatkowy wzrost naprężeń wewnętrznych.
Jeżeli taka cząstka umieszczona jest w strefie naprężeń rozciągających, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, iż zostanie przekroczony poziom naprężeń dopuszczalnych i nastąpi spontaniczne pęknięcie tafli szklanej.